De precieze oorsprong van Tang Soo Do – zoals ieder willekeurige gevechtskunst- is onduidelijk, al bestaan er een aantal historische theorieën. De meest geloofwaardige en traditionele visie is echter dat de gevechtskunst niet in één specifiek land is ontstaan, maar zich wereldwijd heeft ontwikkeld, afhankelijk van de behoeften van de primitieve mens.

De voorloper van het Koreaanse Tang Soo Do is terug te voeren tot de periode van de Drie Koninkrijken. In die tijd was Korea verdeeld in drie afzonderlijke koninkrijken:

• Koguryo, gesticht in 37 v.Chr. in het noorden van Korea;
• De Sylla-dynastie, gesticht in 57 v.Chr.;
• Paekche, gesticht in 18 v.Chr.

Na een lange reeks oorlogen slaagde de Sylla-dynastie erin om de drie koninkrijken te verenigen in het jaar 668 n.Chr. In deze periode speelden gevechtskunsten een belangrijke rol in de oorlogsvoering. Dit wordt ondersteund door muurschilderingen, ruïnes en overblijfselen die een beeld geven van Tang Soo Do uit die tijd. Van de drie koninkrijken werd vooral de Sylla-dynastie geroemd om haar bijdrage aan de ontwikkeling van gevechtskunsten.

Een belangrijke groep binnen deze dynastie was de “Hwa Rang Dan” – jonge aristocraten die de kunst verder ontwikkelden. Deze strijders waren de drijfveren bij de eenwording van het Koreaanse schiereiland onder de nieuwe Sylla-dynastie (668–935 n.Chr.). Vele leiders van deze dynastie kwamen voort uit hun gelederen. De meeste Koreaanse gevechtskunsten danken hun geestelijke en technische oorsprong aan deze groep. Dit is ook terug te zien in namen zoals Hwa Rang Do en Hwa Soo Do. Onze vijf Tang Soo Do-codes, opgesteld door de monnik Won Kwang, maken deel uit van deze spirituele erfenis.

In 918 n.Chr. werd het verenigde Sylla-koninkrijk veroverd door een krijgsheer genaamd Wang Kun. Deze stichtte het nieuwe koninkrijk “Koryo”, dat 475 jaar zou standhouden. In 1392 volgde de Yi-dynastie, die ongeveer 500 jaar zou duren.

Er verstreek dus bijna een millennium tussen beide dynastieën. In deze periode werd Tang Soo Do bijzonder populair binnen de militaire gemeenschap. Het belangrijkste was echter was de verspreiding van deze gevechtskunst onder de gewone bevolking. De kunst stond toen bekend onder verschillende namen: Kwon Bop, Tae Kyun, Soo Bahk, Tang Soo, enzovoort.

Het allereerste complete boek over de gevechtskunst werd eveneens in deze tijd geschreven: “Mooyae Dobo Tongji”, voltooid in 1790 n.Chr. Dit belangrijke werk bevat illustraties en teksten die bevestigen dat “Soo Bakh Ki” – de officiële naam van Tang Soo Do – zich snel had ontwikkeld tot een verfijnde kunst van gevechtstechnieken.

De daaropvolgende bezetting van Korea door het Japanse militaire regime duurde van 1909 tot 1945. Gedurende deze periode was het beoefenen en onderwijzen van gevechtskunsten slechts beperkt toegestaan. Na de Tweede Wereld Oorlog, in 1945, werd deze restrictie opgeheven. Verscheidene opleidingen voor de gevechtskunst werden toen opgericht, waaronder:

• Moo Do Kwan | Hwang Kee
• Chi Do Kwan | Kwai Byung, Yun
• Chung Do Kwan | Duk Sung, Son
• Song Moo Kwan | Byung Jik, No
• Chang Moo Kwan | Nam Suk, Lee
• Yun Moo Kwan | Sang Sup, Chun

Oprichtingsbijeenkomst van de Wereld Tang Soo Do Bond

Deze grondleggers begonnen elk hun eigen organisaties. Zo richtte Grootmeester Hwang Kee op 9 november 1945 de Koreaanse “Soo Bakh Do Bond” op. Naast deze bond ontstonden er ook andere stromingen van gevechtskunst in Korea, met benamingen als “Kong Soo” en “Tae Soo”.

In 1965 werden al deze verschillende systemen samengebracht in een overkoepelende organisatie: de Koreaanse Tae Kwon Do Bond. Vanaf dat moment werd de kunst algemeen aangeduid als Tae Kwon Do.

Tae Kwon Do luidde als een Koreaanse nationale sport een nieuw tijdperk in. Instructeurs werden wereldwijd uitgezonden, en er werden internationale toernooien gehouden. In die tijd werden Tang Soo Do en Tae Kwon Do principieel gescheiden. Tang Soo Do streefde ernaar een traditionele gevechtskunst te blijven, terwijl Tae Kwon Do wereldspelen en sporten organiseerde.

In 1968 kwam Meester Jae Chul Shin naar de Verenigde Staten van Amerika als de Amerikaanse vertegenwoordiger van de Koreaanse Soo Bahk Do Bond. Hij richtte de Amerikaanse Tang Soo Do Federatie op in Burlington, New Jersey. De organisatie breidde zich uit over heel Amerika en ook naar andere landen. Deze traditionele en klassieke kunst werd snel omarmd en groeide sterk in populariteit, zowel in de Verenigde Staten als wereldwijd.

Na veertien jaar van promotie in de VS en daarbuiten, werd de organisatie herzien om beter aan te sluiten bij de nieuwe nationale en internationale eisen.

Op 13 en 14 november 1982 vond in Philadelphia, Pennsylvania, de oprichtingsconventie van de Wereld Tang Soo Do Bond plaats.

Tijdens deze conventie werden nieuwe statuten aangenomen en werd er een nieuw logo en embleem gekozen. Het uniform en bandensysteem werden herzien en er werden nieuwe organisatiestandaards aangenomen. Het belangrijkste besluit was de erkenning van Meester Jae Chul Shin als Grootmeester van de Wereld Tang Soo Do Bond.

Met de oprichting van de Wereld Tang Soo Do Bond, treedt Tang Soo Do een nieuw tijdperk van de ontwikkeling van de gevechtskunst tegemoet. De komende jaren zullen een tijd zijn van verfijning van de standaards, de tradities, de kwaliteit en professionalisering van de kunst.